Historia lodów Siemionow sięga 1968 r., kiedy to Aloiza i Walenty Siemionow założyli lodziarnię w Parku Branickich. Była to pierwsza lodziarnia w Białymstoku. Do dziś jest miejscem znanym i kultowym. Walenty Siemionow zrezygnował z dotychczasowej pracy i rozpoczął naukę cukierniczego rzemiosła. Wspólnie z małżonką wybrali miejsce na lodziarnię, którą nazwali imieniem ukochanej córki – Joanna. I rozpoczęli lodowe eksperymenty. Mieszali, gotowali, chłodzili, kręcili aż wreszcie – metodą prób i błędów – opracowali wyjątkową recepturę na rzemieślnicze lody naturalne, która używana jest do produkcji lodów Siemionow do dziś.
4 lipca o godz. 13.00 ksiądz poświęcił mały domek lodziarni na białostockich Plantach oraz jako pierwszy klient zjadł lody – śmietankowe i owocowe w wafelkach. I tak narodziła się marka lodów Siemionow.
Joanna wychowywała się w pracowni lodów rodziców. Pierwsze ukręciła, mając 12 lat. Pamięta czasy, kiedy sprzedawano tylko dwa smaki – śmietankowy i owocowy, oraz jak zaczęto wdrażać kolejne – cytrynowe, kakaowe, bakaliowe. Ważnym momentem w jej życiu był dzień otwarcia drugiej lodziarni przy ul. Władysława Raginisa, sygnowanej jej imieniem oraz rozbudowa lokalu na Plantach. Pani Joanna rozpoznaje wśród dzisiejszych klientów, osoby, które przychodziły na lody Siemionow, ledwo sięgając nosem lady, które obecnie odwiedzają lodziarnię, wspólnie ze swoimi rodzinami.
Rozbudową struktury firmy, zajmuje się obecnie syn Pani Joanny. Dzięki nowym pomysłom, został rozszerzony asortyment lodów w kilkudziesięciu smakach, zgodnie z tradycyjną recepturą i rzemieślniczą metodą produkcji oraz inne mrożone przysmaki, takie jak kawy mrożone, shakes, slushies, ice flurry czy lody z automatu.
O wyjątkowości firmy rodziny Siemionow decyduje mariaż doświadczenia i młodości, szacunku dla przeszłości i głów pełnych pomysłów. Przede wszystkim jednak własna, nie kreowana historia.
30 marca 1968 roku Walenty Siemionow złożył egzamin przed Komisją Izby Rzemieślniczej „Cech Rzemiosł Różnych i Przedsiębiorczości” w Białymstoku. Od tej pory miał prawo używać tytułu „Czeladnika”, w rzemiośle „Cukiernictwo”. 11 grudnia 1971 roku złożył kolejny egzamin i otrzymał tytuł „Mistrza”, w rzemiośle „Cukiernictwo”. Pomogły mu w tym odbyte kursy teoretyczne i szeroka praktyka w zakładzie Piekarniczo-Cukierniczym w Białymstoku.
Joanna Maria Siemionow w roku 1977 w „Cechu Rzemiosł Różnych i Przedsiębiorczości” w Białymstoku, zdała egzamin na tytuł „Czeladnika” w rzemiośle „Cukiernictwo”, a w 1984 roku uzyskała tytuł „Mistrza”. W tym samym roku Aloiza Siemionow otrzymała tytuł „Czeladnika” w rzemiośle „Lodziarz”.